W Polsce nie da się utrzymać 1,3 mln gospodarstw rolnych, których zresztą w rzeczywistości nie ma aż tyle.

Chcąc rozmawiać racjonalnie o aborcji, nie można jej odrywać od pytania o ochronę życia ludzkiego – każdego życia ludzkiego. Tym bardziej, że współcześnie, dzięki rozwojowi technologii i nowych dziedzin nauki obiektywne ustalenie procesów zachodzących w organizmie kobiety nie nastręcza większych trudności.

Izraelczycy po ataku mogą zapytać: „A nie mówiliśmy, że Iran jest takim zagrożeniem?”. Ale USA, Wielka Brytania, Francja, a nawet Jordania, które pomogły Izraelowi odeprzeć atak Iranu, teraz nie mogą dopuścić, by Bliski Wschód cały stanął w ogniu.

Kluczowa dla przetrwania zachodniego świata jest odbudowa wiarygodności amerykańsko-europejskiego sojuszu w odstraszaniu przeciwników. Piłka leży po stronie Europy, która musi udowodnić wolę zadbania o własne bezpieczeństwo. A w kwestii tej wciąż najpoważniejszy problem dotyczy dwuznacznej postawy Niemiec.

Teheran, organizując masowy atak dronami i rakietami, doprowadził do realizacji marzenia Beniamina Netanjahu: Izrael ma pełne poparcie Zachodu. Trafił do obozu dobra, a Iran wraz z Hamasem i Rosją utknął na dobre w obozie zła.

NSA przejął, w zasadzie, pełnię władzy, co jest sprzeczne z zasadą trójpodziału władzy. Zlikwidował dodatkowo i tak małą kontrolę państwa nad jego orzecznictwem, poprzez zablokowanie dostępu uprawnionym organom do występowania o podjęcie uchwał.

Kwestia aborcji jest głównym elementem sporu politycznego i światopoglądowego Amerykanów. Wbrew rozpowszechnianym w Europie przekłamaniom, zabieg usunięcia ciąży nie jest dopuszczalny we wszystkich stanach USA, mimo że prawo federalne tego nie zabrania.

Sejm, przyjmując zmiany w ustawie o Krajowej Radzie Sądownictwa, posłuchał głosów radykalnej części środowiska sędziowskiego. To oznacza jedynie pogłębienie konfliktu wokół wymiaru sprawiedliwości, a nie jego wygaszanie.

Minister ds. równości Katarzyna Kotula, prezentując w mediach społecznościowych instrukcję dokonania aborcji, udowadnia, że bliżej jej do lewicowej aktywistki osiedlowej niż do konstytucyjnego ministra.