Peter Ware Higgs urodził się w urodził się 29 maja 1929 roku w dzielnicy Elswick w Newcastle nad rzeką Tyne w Anglii jako syn Thomasa Ware Higgsa (1898–1962) i jego żony Gertrude Maude z domu Coghill (1895–1969). Ojciec noblisty pracował jako dźwiękowiec w narodowej rozgłośni radiowej BBC. Rodzina często się przeprowadzała. Ciągłe zmiany miejsca zamieszkania oraz nabyta w dzieciństwie astma utrudniały naukę Peterowi. Uczył się więc głównie indywidualnie w domu.
Peter Higgs inspirował się pracami Paula Diraca
W 1941 roku rozpoczął naukę w Cotham Grammar School w Bristolu. W późniejszych latach wspominał, że tam zainspirowała go praca absolwenta tej szkoły, wielkiego brytyjskiego fizyka kwantowego Paula Diraca. Już wtedy Peter Higgs wykazywał ogromne zdolności matematyczne i fascynację mechaniką kwantową. Po pięciu latach nauki w Bristolu, w wieku 17 lat przeniósł się do City of London School. Tam zwrócił uwagę nauczycieli swoim nadzwyczajnym talentem matematycznym. Rok później, w 1947 roku, rozpoczął naukę na prestiżowym wydziale fizyki w King's College London. Uczelnię tę ukończył z wyróżnieniem i tytułem magistra w 1952 r. Jego ogromne zdolności zostały od razu zauważone przez kadry akademickie. W 1851 r. Peter Higgs otrzymał stypendium badawcze od „Królewskiej Komisji ds. Wystawy w 1851” (ang. Royal Commission for the Exhibition of 1851). Dzięki temu wsparciu finansowemu mógł prowadzić badania doktoranckie z fizyki molekularnej pod kierunkiem dwóch znakomitych brytyjskich uczonych: matematyka i chemika teoretycznego Charlesa Coulsona i chemika teoretycznego Christophera Longueta-Higginsa. Peter Higgs uzyskał stopień doktora w 1957 roku po obronie pracy naukowej zatytułowanej „Niektóre problemy w teorii drgań molekularnych”.
Czytaj więcej
Francois Englert i Peter W. Higgs są laureatami tegorocznej Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki. Otrzymali ją za stworzenie teorii opisującej w jaki sposób cząstki uzyskują masę. To fundamentalny problem dla naszego rozumienia funkcjonowania świata.
W latach 1954-1956 wybrał karierę naukową i zawodową na Uniwersytecie W Edynburgu, gdzie został mianowany starszym pracownikiem naukowym. W 1956 roku przyjął pracę wykładowcy matematyki w Imperial College London i University College London. Jednak po czterech latach pracy w brytyjskiej stolicy zdecydował się na powrót do Edynburga, gdzie zaproponowano mu stanowisko wykładowcy w Instytucie Fizyki Matematycznej Tait. Po czternastu latach pracy, w 1974 roku, w uznaniu zasług dla nauk ścisłych został członkiem Królewskiego Towarzystwa w Edynburgu (FRSE). Dopiero w 1980 r. objął kierownictwo katedry fizyki teoretycznej. Trzy lata później został przyjęty do grona Towarzystwa Królewskiego (FRS). W 1984 roku profesor Higgs został odznaczony Medalem i Nagrodą Rutherforda. W 1991 roku został honorowym członkiem Instytutu Fizyki (FInstP), a pięć lat później, w 1996 roku, przeszedł na formalną emeryturę, choć nadal prowadził wykłady jako emerytowany profesor na Uniwersytecie w Edynburgu.
